"Lieve Ada, Mona-Marie, Anne-Louise, beste familie en vrienden en alle HBR-leden, van jong tot oud, die hun waardering voor Hens willen tonen. Waardering voor alles wat Hens in meer dan 30 jaar voor HBR heeft gedaan.

Ik leerde Hens kennen toen ik in 1996 lid werd van HBR. HBR was een kleine vereniging en had een beperkt aantal seniorenteams. Ondanks mijn jonge leeftijd mocht ik met de Veteranen meespelen. Een geweldig team, waar Hens ook toe behoorde. Voor mij bijzonder, Hens kon mijn vader zijn.

Hens was onze superspits. Wij moesten voor de aanvoer zorgen, zodat hij de doelpunten kon maken. Hens kweet zich uitstekend van zijn taak door de keeper van de tegenpartij af te leiden of het zicht te ontnemen. Helaas waren wij niet in staat om de ballen op maat te geven, waardoor de productie beperkt bleef. Maar wat hebben we het gezellig gehad en plezier beleefd. Plezier, zoals we dat altijd bij HBR gehad hebben. De warmte, betrokkenheid en persoonlijke interesse. Het kenmerkt Hens.

Zoals gezegd is Hens meer dan 30 jaar actief geweest voor HBR. Vaak ook als pionier, waarbij hij nieuwe onderwerpen introduceerde. Zo heeft Hens aan de wieg gestaan van ons eerste kunstgrasveld in een tijd waarin kunstgras zeker nog niet vanzelfsprekend was voor hockeyverenigingen en waarin bestuurders overtuigd moesten worden van nut en noodzaak. Hens zette door en het veld kwam er.

Het onderhoud deed Hens zelf, want daarmee drukte het de kosten voor de vereniging. Wie ziet hem niet meer rondrijden op zijn minitractor om het veld te vegen. En dat onderhoud wierp zijn vruchten af. Een anekdote uit die tijd: het kunstgrasveld van HBR was aan vervanging toe en zou afgekeurd worden. Het veld vervangen door een nieuw veld was geen optie, want het sportpark zou opnieuw ingedeeld worden en HBR moest verhuizen. Door trage besluitvorming bij de gemeente liet dat echter allemaal lang op zich wachten. Het is Hens gelukt om het kunstgras 1 mm te laten groeien en daarmee het veld alsnog goedgekeurd te krijgen.

Als er een feest was op HBR, dan was Hens erbij. En dat was altijd genieten. Of het nu de opening van het nieuwe clubhuis was, een nieuw veld, Ada’s verjaardag, een kerstdiner of gewoon een Thé Dansant. Met zijn glas rode wijn in de hand liep Hens dan rond en had interesse in iedereen en maakte overal een praatje.

De feesten gaan door, uiteraard zou ik haast zeggen, want dat hoort bij HBR. En dat is ook wat jij wilde. Toch zal geen feest hetzelfde zijn zonder jou. Binnenkort viert HBR haar 8^e lustrum. Het zal even anders zijn. We zullen je echter niet vergeten. In gedachten ben je er voor mij toch bij. En drinken we een glas, zoals we dat voorheen ook altijd deden.

Ook tijdens de ledenvergaderingen was Hens altijd aanwezig. Voor jou waarschijnlijk de meest bijzondere ALV, of in ieder geval één van de meest bijzondere, was de ALV waarin wij jou tot erelid van HBR benoemd hebben. Daarmee onze waardering uitsprekend voor alles wat jij voor HBR had gedaan.

Kenmerkend was dat een ledenvergadering niet compleet was als Hens niet een opmerking had gemaakt of vraag had gesteld. Tot aan de laatste ALV toe. Hens, wat was ik trots dat je aanwezig was tijdens de ALV op 30 maart, zoals jij jezelf had voorgenomen. En dat je nog hebt kunnen instemmen met de aanleg van het waterveld.

Samen met Ada was je een trouw supporter van de teams op HBR, met name Heren 1. Als het even kon stond je langs de lijn. Tot op het laatst. Je had zo graag nog de wedstrijd van Heren 1 tegen Kieviten willen zien. Helaas, dat zat er niet meer in.

Die middag spraken we elkaar nog even. Ik zag de teleurstelling in je ogen toen je hoorde dat Heren 1 het niet had gered tegen de Kieviten.

We namen afscheid, je zag mijn lustrumvest toen ik het aandeed. Je zei tegen me: “HBR, op je vest.” Ik zeg, ja, niet alleen op het vest. HBR in ons hart. We keken elkaar recht in de ogen. Een omhelzing, een kus op je voorhoofd. Goede reis."