Het wordt even een verhaal, je hoeft het niet helemaal te lezen, maar ik daag je uit!

Onze reis begon natuurlijk in augustus 2017. Al kan ik u boekdelen schrijven over de waanzinnige eerste helft van het seizoen, stel ik voor dat we starten op 15 mei 2018.

 De eerste training na het einde van de reguliere competitie. We begonnen aan onze voorbereiding aan de play offs. De mannen kregen via Dirry de diëtiste een voedsel en vocht schema waarnaar ze gingen leven. Geen alcohol, vette hap en wine gums meer.  In de eerste anderhalve week gingen we terug in trainings- intensiteit. Lichamen laten rusten, hoofden leeg maken.

Helaas waren we net niet bij machte om de kwart finale beker te winnen, maar binnen de groep was het hogere doel altijd in gedachte. Na een periode van relatieve rust werden de trainingen intensiever en de marges kleiner, Simon kwam extra voor de corner en de mannen zaten regulier thuis achter de wedstrijd beelden, Doelen en plannen werden uitgevoerd. Dames 1, dank dat jullie ons het waterveld gaven om te kunnen voorbereiden, thanks meiden!

En toen brak de laatste week voor Bennebroek aan. Op dinsdag spelen tegen nationaal team van Kazachstan. Fitte kerels en hier en daar technisch goed. Van ons uit was het doel die wedstrijd het game plan dat voor Bennebroek gemaakt was uit te voeren. Passing game, duel alleen in bepaalde zones en veel press. In die wedstrijd werd er vrij gespeeld, met veel lef en durf (Bart L).

En ja, wat doe je dan, Bennebroek uit, Sidney was op dinsdag nog naar Bloemendaal gegaan om hun laatste oefenwedstrijd te bekijken, dus we hadden info en beelden. En we kende de coach van Bennebroek, en dat gaf ons zeker een voordeel.

We startten zoals we tegen Kazachstan gespeeld hadden, en dit resulteerde in een snelle 2-0. Daarna sloeg het noodlot toe. Frank en Lau vielen beide uit met flinke blessures. 2/3 van je verdediging kwijt raken in 1 helft, ik heb het nog nooit mee gemaakt.

Na een 3-1 voorsprong bij rust kwamen we de eerste 20 minuten na rust slecht door. In de stand vertaalde dat naar een 5-3 achterstand. Hoe overkom je 4 tegendoelpunten? En nu komen we om de kern van ons team, en de kern dat elke winnaar in zich heeft. De absolute wil om te winnen en de volledige weigering om op te geven. Ik denk dat u dit wel zult herkennen in de rest van ons seizoen.

Na de aansluitings- treffer 5-4 werd het rap 5-5 met nog een enorme kans op 6-5. Shout outs, en ja , die kunnen we door de bank genomen wel redelijk. Om het kort te houden, we konden na een klein kwartier onze enorme hoeveelheid fans in de armen vallen.

Na zo'n wedstrijd is het snel eten en drinken, behandelen door Janine en Marjolijn en weer de benen omhoog,

Na wedstrijd evaluatie op dinsdag met video konden we met duidelijke doelen naar de 2e pot toe. Als coach weet je dat de volgende play off ronde op woensdag is, en elke 24 uur rust heel belangrijk is. Dus de 2e wedstrijd tegen Bennebroek was misschien niet zo spectaculaire. Wetende dat hun turn over erg goed was, hebben we iets conservatiever de press gelopen, waardoor we hen op de counter konden pakken. Een solide pot waarbij de 3-1 goed was. In deze wedstrijd moesten we al onze Thijs missen ivm fam. Florian stapte prima in en keepte goed. En wat belangrijk was, zondag vrij.

Na weer het zoveelste kwark/muesli gevalletje ( het blijft konijnenvoer) wisten  Janine en Marjolijn de mannen weer in fitte conditie te krijgen. Ger en Karin, dank voor al jullie kook kunsten!

Tja, Leonidas, mijn ouwe club, had een moeizaam jaar achter de rug. Uit de beelden konden we veel halen, ons voordeel mee doen. Welke pressen moeten we spelen, statisch, delayed, roomburg, man to man. Keuzes hebben we gemaakt. In balbezit, waar zitten de mogelijkheden tegen ze, moeten we met 2 lage centers spelen of met 2 hoge, In welke constellatie zetten we de spitsen. Dit zijn zaken die vooraf bepaald worden.

De wedstrijd kende 2 teams die duidelijk niet helemaal in hun hum waren, veel middenveld, wat kansen over en weer. Om kort te zijn, de beer kwam niet los bij ons. Wat doe je als coach met nog 30 min te gaan en 2-0 achter, va banque of druk langzaam verhogen. Met nog 30 min heb je nog de wereld aan tijd, 3-0 zou het wel heel lastig maken, dus direct er vol op was niet verstandig. Geduld hebben en je basics goed blijven doen, dat brengt je resultaat. Elf minuten voor tijd kwam de 2-1 op het bord, en dan heb je nog genoeg tijd om mee te spelen. Nu wel man to man op het veld gaan en power lozen op je tegenstander. Helaas konden we de kansen die we kregen niet benutten. Maar er was iets gebeurd in de hoofden van de spelers, ze hadden in die laatste 11 minuten bloed geroken. Leonidas was letterlijk om gevallen. Dit zorgde voor rust in het team, er liggen kansen tegen Leonidas. En wat een hoeveelheid mensen op HBR heeft ook in deze wedstrijd zoveel energie gegeven aan de ploeg, ongelofelijk.

Mannen weer aan het voer, op de behandel tafels en aan de beelden. Een vast programma geworden.

Bij de laatste bespreking voor de zaterdag had ik Bart L gevraagd of hij iets wilde komen vertellen over durf, over stress en spanning. Gezien zijn eigen hockey verleden (2x landskampioen als speler en 49 interlands) kan hij daar wel iets over vertellen! Na zijn gave bijdrage iedereen in rust naar de zaterdag.

Game plan was hoge press naar kant en side pocket winnen. En van daar uit de turn over spelen. En wat gebeurde er binnen 30 seconden, side pocket op onze rechter kant en turn cirkel in. Toon was gezet, De wedstrijd was meer open dan die op woensdag, Leonidas kreeg een aantal grote kansen, wij idem.

In de rust hadden we het zwaar, we zaten in de kleedkamer en de koppen waren moe, als coach kun je als je goed je ploeg kent op zo'n moment een keuze maken hoe ze te helpen. Ga je tactisch, ga je op detail of ga je door de muur. We zijn met z'n allen door de muur gegaan.

Voor uw idee, statistisch was de woensdag wedstrijd Leo, 1 corner en 7 cirkel penetraties, wij 6 corners en 18 penetraties. Zaterdag was in verhouding hetzelfde. We miste nog een strafbal en hebben een aantal maal vrij naast geslagen, Uiteindelijk wisten de de 3-2 niet vast te houden in de laatste minuten. Wederom shoot-outs. En wederom winst hierin. Alle HBR supporters (en dat waren en verschrikkelijk veel ) gaven weer alle energie aan de ploeg.

Na de wedstrijd snel douchen en weg. We zijn naar de club terug gegaan, drinken en behandelen en iedereen naar huis met de beentjes...... u kent het wel.

En dan komen we aan op afgelopen zondag. Om te beginnen was de support weer waanzinnig, weer stonden jullie voor ons klaar, en we hebben het jullie en onszelf net niet kunnen geven. In alle eerlijkheid, Leonidas was op de dag beter, ze strafte onze individuele fouten goed af, de paal en lat deden even niet mee, we waren klaar. We konden niet meer geven, alles wat er in de spelers en begeleiding zat was eruit geperst. Wat mij betreft de definitie van sport.

Na de wedstrijd vroeg een verslaggever van het AD of ik trots was. Ik vertelde haar dat ik nooit trots kan zijn op een wedstrijd die we niet winnen, maar ik vertelde haar dat ik enorm trots ben op de reis die wij in augustus 2017 in gegaan zijn, We hebben de max uit onszelf en elkaar gehaald. En meer kun je niet doen.

Zoals Vince Lombardi ooit zei, “winning is not a some time thing, it is an all the time thing”

Er zijn vele vormen van winnen, een wedstrijd winnen, jezelf overwinnen, angst overwinnen etc. Vince zou trots op ons geweest zijn.

En als u nog niet bent afgehaakt op de lengte van dit stuk, wil ik u nog even een blik in de toekomst geven.

Komend seizoen blijft de groep intact, Stefan gaan we missen als hockeyer en als mens, maar Jord Glandorf komt weer terug. Onze doelstelling voor komend seizoen zijn  helder en duidelijk. Onze reis gaat weer een hele interessante worden met al zijn uitdagingen en valkuilen. Maar het moge u duidelijk zijn dat wij maar voor 1 ding op dat veld staan.

Eveline gaat komend jaar haar tijd aan ander zaken besteden, en in Egon hebben we een nieuwe manager bij het team. Daarnaast zal op medisch vlak nog toegevoegd worden.

Als laatste wil ik naast alle vrijwilligers (de meeste heb ik al gesproken), bestuursleden en sponsoren bedanken voor het mogelijk maken van al het moois van afgelopen seizoen.

En jullie het HBR LEGIOEN, legends stuk voor stuk.

En als allerlaatste wil ik mijn spelers en mijn begeleiding een hele grote dank geven, jullie hebben mij een onuitwisbare seizoen gegeven.

Tot komend seizoen langs de lijn!!!!!!

Het team

Janine, Marjolijn, Eveline, Dirry, Sidney, Simon, Max, Thijs, Florian, Paul, Laurens, Frank, Q, Mathijs, Lucas, Bart, Toine, Jort, Oscar, Martin, Niels, Jeroen, Stefan, Daan, Bo, Joep, Teun, Jari, Teun

Charlie en Sidney