Maar, over tot de orde van de dag; we moesten op stap naar Forescate. Dit team moet nog 3 inhaalwedstrijden spelen, maar staan fier op nummer 1. Wij hadden dus al een donkerbruin vermoeden welk team er met de winst vandoor zou gaan...
Behalve dat hadden we nog een paar uitdagingen: 1 veterin op wintersport, 1 veterin in de lucht aan het werk, 2 veterinnen thuis ziek op de bank, 1 veterin met een zere knie (ook thuis op de bank) en nog 1 afwezige veterin. Kortom, van de vele veterinnen waren er nog slechts 10 over; we waren dus heel blij dat Mariëtte mee kon doen. De opstelling was navenant; zelfs voor ons héél verrassend!

Vol goede moed begonnen we aan de wedstrijd. Of de arbitrage al op voorhand medelijden met ons had weten we niet, maar we werden er absoluut niet ingefloten; integendeel zelfs. Op een gegeven moment mept een van ons de bal echt over de achterlijn; vraagt de scheids aan haar "je wilde hem over de zijlijn spelen toch?" Uiteraard zei de teamgenoot met een uitgestreken gezicht "Ja, natuurlijk"!

In de eerste helft was het echt zoeken naar enige vorm, de feestopstelling kostte een hoop fantasie en inzet, maar toch, het viel niet eens tegen. Forescate wist te scoren en ik meen dat we zelfs met slechts 1 tegengoal de rust in gingen. In de tweede helft waren we een beetje gewend aan onze aparte opstelling en ging het zowaar een beetje beter lopen. We hadden zelfs kansen op doelpunten!. Sterker nog, als de missers er in waren gegaan hadden we gewoon met een 4-4 gelijkspel naar huis kunnen gaan. Helaas was ook dat een fantasie. Ondanks dat de  tegenstanders elkaar heel goed konden vinden in het veld, zij stuitten regelmatig op Cheryl die met flinke duikpartijen regelmatig de aanval onschadelijk wist te maken. Uiteindelijk wist Forescate nog 3 keer te scoren.

Met nog ongeveer 16 minuten te spelen liep Marianne op de (inval)keep van Forescate af en hoe het precies ging weet ik niet, maar na een pas-de-deux lag Marianne samen met de keepster op de grond. Nu is zo'n keepster aanmerkelijk beter beschermd dan een speelster, dus voor Marianne was de wedstrijd klaar. Op de bank voelde zij zich niet lekker dus op weg naar het clubhuis. Met nog 7 minuten te spelen werden wij door de lunchdames geroepen dat het niet goed ging met onze Marianne. Dus rende Arlette snel het veld af en toen besloot de arbitrage meteen de wedstrijd maar af te blazen. Vonden wij niet erg. Gelukkig ging het al snel beter met onze geblesseerde en konden we weer bijkomen onder de warme douche en daarna genieten van een lekkere lunch.

Het moet gezegd; het was een leuke wedstrijd; weinig gezeur in het veld, zelfs bij het in ons voordeel fluiten kwam er geen onvertogen woord van de Forescate-dames. 

Volgende week hebben we rust, daarna gaan we weer vrolijk verder.