In Memoriam Ben van Benthem
Een bekend gezicht voor velen op HBR, trainer van ongelooflijk veel van onze talenten, Ben van Benthem is niet meer bij ons. Op 53-jarige leeftijd is Ben afgelopen maandag overleden. Graag willen wij nog even stil staan bij zijn lange tijd als lid, trainer/coach en supporter.
Ben begon zijn HBR carrière op 21-jarige leeftijd in 1986 als spelend lid. Hoewel hij op dat moment geen hockeyervaring had, zat hij al in 1988 in Heren 1. OK toegegeven, behalve de semi-veteranen, was er op dat moment maar éé'n senioren heren elftal. Roger en Raymond Wijnand zaten met Ben in dit H1. Maar het bleek dat zijn echte passie en talent in het trainen lag. Hij trainde enorm veel teams waaronder Heren 1 en Dames 1. Zo maakte onder zijn leiding in seizoen '94-'95 de piepjonge 14-jarige Muriel Rosendaal haar debuut bij Dames 1. Muriel zou 20 jaar in D1 blijven.
Tijdens het 5e lustrum (in 2000) moest H1 Play offs spelen voor promotie naar de 2e klasse. Dat was lastig want niet alleen was de aanvoerder H1, Paul Kooiker, voorzitter lustrumcommissie, maar ook Ben was actief t.b.v. de lustrumviering maar ook de trainer / coach van Heren 1. Ze hebben de promotie die dag gehaald, dus toen de mannen terugkwamen van de uitwedstrijd stond er een grotere haag aan mensen dan anders om H1 te ontvangen op HBR. Ben en de jongens glunderden van trots. De spelers gingen los op het podium, Ben bleef zoals gewoonlijk bij dat soort momenten op de achtergrond. Maar voorzitter Harm Mallée haalde Ben op het podium om het te eren voor zijn grote bijdrage aan dit succes.
Rond de oude velden stond een haag aan bomen, lekker beschut tegen harde wind. Maar tijdens een groot deel van de competitie lagen er bladeren op het veld. Ben had een heel schema gemaakt, wie wanneer de bladeren gingen vegen, daarvoor waren er aanvankelijk speciale grote, brede houten harken. Ben hielp ook altijd mee. Later had Hens een 4wheel drive kart / buggy georganiseerd. Daarachter hing dan een grote hark en Ben heeft menig rondje rond gereden. JB en JA wilden daar ook wel graag op rijden, maar alleen als zij hun best hadden gedaan tijdens een training of wedstrijd werd dat door Ben toegestaan.
Toen Ben in 2003 stopte met Heren 1 trainen werd hij benoemd tot Lid van Verdienste, voor zijn inzet als trainer/coach D1 en later H1, het opzetten van de BEB (voorloper van de trainingscoordinatie), zijn enthousiasme in de toernooicie (o.a. Tweety Tazmanian Toernooi voor D8-tallen).
Na een tussenpoos keerde hij toch weer terug en trainde hij veel meisjesteams. Jarenlang trok hij op met Frans van der Ham die hem overhaalde om weer te gaan trainen bij HBR. Dat was even doorzetten want Ben kon door de oprukkende MS niet langere tijd staan. Dan maar vanuit een scootmobiel. Ben en Frans trainden diverse lichtingen van MC1, maar de come-back van Ben begon indirect met MD1 in 2008-2009 met daarin Ben's nichtje Lois de Vos en Frans' dochter Sophie. Ben ondersteunde Frans om een betere trainer/coach te worden.
In de lichtingen van MC1 die zij uiteindelijk echt samen trainden. speelden o.a. Robin Stam, Sascha van der Ree, Fieke Uwland en Claire van Doesburg. Twee jaar speelden ze zelfs TOP klasse. In 2010-2011 introduceerde Ben een stimulerende video van de Black Eyed Peas met Oprah en een Flashmob om het team te overtuigen dat je samen alles kan bereiken. Kijk hier maar even terug, zeker als je in dat team zat!
Ben ging overal mee naar toe. Scootmobiel achterin bij Frans en gaan. Zie ook de foto's van het Outdoor uitje waar Ben zich liet overhalen om met een kruiwagen voor bakstenen het water- en modder traject van de meiden te volgen.
Bij de memorabele lustrum wedstrijd in 2015 was Ben ere begeleider van het groene team.
En toen er een enthousiast Veterinnen C team werd gevormd met mensen met uitzonderlijk weinig (veelal geen) hockeyervaring, was Ben niet te beroerd om in 2013-2014 hun training te geven om het spel iets beter te gaan beheersen. Het team herinnert zich ongetwijfeld Ben's optreden als Sinterklaas!
Maar MS is helaas nog steeds een niet te stoppen ziekte. Ben koos zijn moment voor een waardig afscheid.
Wij, zijn sportvrienden van HBR, zullen hem missen!
Herinneringen of andere reacties? Je kunt ze onder dit In Memoriam artikel kwijt. In het clubhuis ligt ook een condoleanceregister.
Erik van Dort
Reacties
Respect voor de moeilijke beslissing die je hebt genomen.
Ik ga je missen, Annelies
Jeetje, wat komen er mooie herinneringen voorbij! Want inmiddels kennen we elkaar lang en hebben we veel met elkaar meegemaakt.
Ik leerde je kennen als jeugdspeelster, toen ik op zondag nog speciaal op HBR kwam om naar H1 te kijken. Jij was coach. Tijdens wedstrijden altijd enorm gefocust, kritisch en op zoek naar verbetering, daarna een super aardige kerel, openstaand voor iedereen! Via Paul Kooijker kwamen we meer en meer met elkaar in contact. Jullie als technisch hart van de club en later sloten Ben de Koning en ikzelf aan en vormden we BEP. Ik herinner me de gezellige en voor mij tevens enorm leerzame brainstormsessies onder het genot van een hapje en een drankje. Met name jij hebt me aangespoord om mijn JHT cursus te gaan volgen. Wat vond ik het altijd bijzonder om onderdeel van dit clubje te zijn en m.n. jouw kennis en bevlogenheid over te dragen aan alle trainers en coaches.
Daarnaast waren we bijna wekelijks op de maandag-ochtenden op HBR om ons oude veld, bij het oude clubhuisje in de best mogelijke staat te houden. We hebben samen wat uren op de quad doorgebracht, rondjes rijdend met de borstel erachter om het veld zoveel als mogelijk nog te kunnen benutten in afwachting van het nieuwe veld. Ook hebben we een dagje gezeild op de Kaagse plassen. Ik herinner me een prachtige dag met vooral veel overstag gaan en lijntjes die ik steeds touwtjes noemde.
Het contact verwaterde, maar ik zag je nog wekelijks op de zondagen waarop je samen met je nicht Lois aan het trainen was; en het resultaat mag er zijn! Je was een familieman, dol op je ouders, je zussen en hun kids. Altijd even langsrijden en bijkletsen of helpen bij een klus.
Helaas zorgde de MS er ook toen al voor dat je moest leven met beperkingen. Allerlei onderzoeken liep je af en verschillende therapieën heb je gevolgd. Daar ging je de wereld voor over.
Het heeft niet mogen baten, want uiteindelijk heb je deze keuze veel te vroeg moeten maken... Zo verdrietig, maar ook zo moedig en dapper dat je dit besluit genomen hebt.
Ik ga je mooie krullen en je (knip)ogen missen, maar de mooie herinneringen aan jou hou ik vast! Dank je wel voor alles wat je aan mij, maar ook aan HBR gegeven hebt. Want ook zonder jou zou HBR niet zijn, wat het nu is...
Lieve familie Van Benthem, ik wens jullie heel veel sterkte en kracht...
Dikke kus, Eef
Dank voor alle mooie momenten, we gaan je heel erg missen!
Liesbeth
