November 2014: interview met Ada en Hens Kolff

In november 2014 sprak de redactie af voor een drie-gesprek. Dit is een weergave van een boeiende avond. (Henk Buissing, mei 2015)

Op zoek naar het verhaal van HBR wilde de redactie graag spreken met Ada en Hens Kolff. Na enig aandringen mocht ik op audiëntie.

Buiten giert de najaarswind langs de ramen. De redacteur pelt zich uit een regenbroek. 'Echt hockeyweer', begroet Hens mij glimlachend. Tijd voor een gesprek over toen en nu met twee HBR iconen.

Ada en Hens Kolff praten over nostalgie, arbitrage, D-van-de-week en breedte– of topsport.

 Nostalgie

(Ada) Ik heb vanmiddag nog 3,5 uur buiten gestaan. Ik ben nog altijd coördinator bij de Hummels en vind dat heerlijk om te doen. In ruim 30 jaar zijn heel wat spelers en speelsters die nu nog actief zijn bij mij begonnen. En ook weer kinderen daarvan. In de jaren 80 was ik 6 jaar voorzitter. HBR was toen nog klein en schommelde jarenlang rond de 300 leden. Ik kwam als voorzitter van de Technische Commissie Jongste Jeugd in het bestuur. Het eerste clubhuis was niet meer dan een houten keet.

(Hens) Mijn hockey carrière is begonnen bij Victoria in 1948. Je zou het niet geloven maar ik ben al mijn leven lang overal de jongste! In de oorlogsjaren zat ik op de lagere school en sloeg een klas over. Thuis was ik ook de jongste van het gezin. Omdat ik al op mijn 16e jaar klaar was met de HBS ben ik nog een jaar naar een Highschool in Amerika geweest.

Toen onze dochters gingen hockeyen verhuisde de toenmalige penningmeester. HBR vroeg of ik penningmeester wilde worden. Ik ben dat een paar jaar gebleven, maar toen Ada voorzitter werd ben ik ledenadministratie gaan doen. Het leek ons niet gepast allebei tegelijk in het dagelijks bestuur te zitten.

(Ada) In 1980 trainden we in de winter nog in de Bleiswijkse veilinghal. Dan moesten we soms eerst   resten van rottende tomaten wegvegen. En in het eerste clubhuis tapte je buiten water. Er was alleen koud water. Over kou gesproken, we droegen in de winter ook binnen moonboots.

(Hens) Soms werden er warmtekanonnen ingezet tegen de kou. Die liepen op petroleum. Eigenlijk gevaarlijk als je er op terug kijkt. Maar er was nog niets anders.

(Ada) Het tweede clubhuis was al wel luxer. We kochten het casco en bouwden het zelf af. Achterin timmerden we de bar en de veterinnen tegelden de toiletten. Die kwamen overigens weer heel snel van de muur. Ook hier was het koud. Later is er vloerverwarming ingelegd. Bij toernooien werd voor het clubhuis een grote tent geplaatst. Tijdens een Poezen- en Katerstoernooi kwam er een storm opzetten. Zo’n 32 mini-teams duwden we in het clubhuis en de volwassenen hingen allemaal aan de stangen van de tent. Die is wel behouden. Saamhorigheid, die is altijd groot geweest in de club, nu nog.  

(Hens) Bij het 2e clubhuis kwam ook voor het eerst een veld met kunstgras. Dat was in 1987. Die heb ik bij wijze van spreken vezeltje voor vezeltje ingeplakt. Ik zat ook in alle bouwcommissies, ook bij het huidige derde clubhuis. Ik heb nog de ‘Stichting Tot Exploitatie Kunstgrasvelden’ (STEK) opgericht. Die stichting bestaat nog steeds. De taskforce WATER velden maakt er nu gebruik van. Op één punt moesten de statuten worden gewijzigd: ’zand ingestrooide velden’ in ‘watervelden’.

Arbitrage

(Hens) Ada en ik waren ook vrijwilliger voor de hockeybond. Ada heeft 24 jaar in de commissie Jongste Jeugd Commissie van district Zuid-Holland gezeten en ik was actief voor de arbitrage. We toerden veel door het district. Ik ben nog een keer gekapitteld door iemand van de bond. Op een gegeven moment werd de regel ingevoerd dat alle spelers vanaf 16 jaar een scheidsrechters kaart moesten hebben en ook moesten worden ingezet. Ik had de brutaliteit te vragen hoe de bond dat ging handhaven. Kwam het Bondsbestuurslid Arbitrage speciaal naar Den Haag om mij de les te lezen! Prachtig toch, dat kun je je nu nauwelijks meer voor stellen.

Ik heb veel gefloten, maar voor bondscheidsrechter was ik te oud. Het is mooi dat er nu een CS+ opleiding loopt op HBR. Inmiddels ook met succes: Arjen Ravenstein is de eerste CS+-er. Dat de jeugd ook moet fluiten is goed. Ik denk dat ze er beter door gaan spelen. Ze krijgen meer spelinzicht en ze leren op een andere manier naar het spel kijken.

(Ada) Het is goed dat ouders nu ook gaan fluiten bij de jongste jeugd. Geroep en aanwijzingen hoor je nog langs de zijlijn, terwijl veel ouders zelf niet hebben gehockeyd. Het wordt wel rustiger, ‘de beste stuurlui’ verstommen. Er is begeleiding met informatieavonden. De eerste fluitrondes zijn goed verlopen. Ik loop vaak op zaterdagochtend ook tussen de speelvelden. Grappig, het gebeurt wel  dat toeschouwers bij HBR vragen voor wie ik kom kijken. Dan zeg ik: ’’Ik kom niet voor iemand speciaal.’’

(Hens) Eigenlijk zou iedereen, de spelers en de fluitende ouders een spelregelexamen moeten doen. Het is een mooi spel en fluitende ouders ervaren hoe lastig het spel ook kan zijn. Daar hoort kennis van de spelregels gewoon bij.

D-van-de-week*

(Ada) Zolang het met de gezondheid van Hens te combineren is blijf ik het doen. Ik heb nog geen opvolger kunnen vinden.

(Hens) Ik heb enkele kwalen, zoals een vergroeide wervelkolom, maar de vervelendste is de ziekte van Parkinson. De stijfheid maakt me traag en ik ben nu flink beperkt in bewegen en in mijn actie radius. Maar elke zondag komen we naar HBR. Daar genieten we na al die jaren nog steeds van.

(Ada) Ooit ben ik er zelf mee begonnen (toen nog met de Mini-van-de Week). Het bleek een succes, en het is ook door andere hockeyclubs overgenomen. Aan begeleiders van een team vragen we om genomineerden. Tegenwoordig hebben ouders een drukker leven. Je moet wel eens door bellen tot je de kandidaten hebt. De rest van de voorbereiding kan nu gelukkig per e-mail.

Je merkt dat de D-jeugd het leuk vindt. Ze worden opgevangen door de teams en maken de voorbereidingen van de selecties van dichtbij mee. Vaak komen er ook teamgenoten en andere ouders mee. Die zijn dan bijvoorbeeld verrast over het tempo van de wedstrijden. Dat is ook weer toegevoegde waarde. Ze nemen dat mee in hun eigen D-kringen. Er gaat denk ik, een stimulans van uit voor hun spel en hun samenspel.

Breedte- of topsport?

(Hens) Topsport was jaren niet mogelijk door de opbouw van het ledenbestand. HBR was jaren een breedtesport vereniging. De populariteit van hockey groeide en daarmee ook het ledenaantal, zeg maar van 300 a 350 naar de ruim 1200 van nu. De goede naam van HBR heeft ook een aanzuigende werking voor omliggende dorpen. De groei maakte nieuwbouw mogelijk en tegelijk noodzakelijk. Zo rond 2004 was de nieuwe accommodatie klaar.

(Ada) Bij het begin van selecties maken waren er problemen. Teams vielen uit elkaar. Dat is toen niet helemaal goed gegaan. Er zijn spelers en leden uit teleurstelling vertrokken.

(Hens) Selecteren is nooit makkelijk. Het begin was moeilijk, juist omdat we jarenlang alleen breedtesporters hadden. Spelende leden begrijpen het vaak wel. Ouders hebben het er soms moeilijker mee. Niet iedereen is nu eenmaal even talentvol. De selectie verloopt nu beter.

(Ada) De eerste selectie vindt plaats als ze van 6 tallen naar 8 tallen over gaan. Er zijn trouwens ook wel weer leden terug gekomen. Kinderen van leden die toen teleurgesteld vertrokken zitten nu weer in onze jeugd. HBR blijkt toch een aantrekkelijke vereniging met veel leuke activiteiten.

(Hens) Breedte- of topsport? Dat is geen juiste vraag. We zijn en blijven een vereniging met veel breedtesporters, waar je ook in de selectie voor topsport terecht kan komen. Die prikkel voor de jeugd is prima. En ook heel belangrijk: in de breedteteams daar gaat het gewoon om lekker en met veel plezier hockey kunnen spelen. Dat is HBR!

* De commissie Sportiviteit en Respect hecht grote waarde aan zaken als sportiviteit, respect, teamgeest, hulpvaardigheid en voorbeeldfuncties. Dit zijn enkele voorbeelden van eigenschappen waaraan een speler/speelster moet voldoen om in aanmerking te komen voor de status van “D-van-de-Week”. De keuze heeft dus niets te maken met doelsaldo, topscores of sterk spel.

 oudste_actieve_lid_ada_kolff_in_haar_element

  Het oudste actieve lid Ada Kolff in haar element.  

 3792_oudste_lid_hens_kolff_houdt_van_een_dolletje_2.jpg

  Het ere-lid Hens Kolff hield van een dolletje.

Foto's, Erik van Dort.
Tekst, Henk Buissing.

Clubhistorie Overzicht